Fotoğraf Ağacım

Fotoğraf Ağacım

Selamlar herkese,Hayatımın en güzel taraflarından birini, güzel bir kesitini anlatmak istiyorum bu sefer sizlere.Lise yıllarında,okuduğumuz edebiyat dersinde,sanırım Ahmet Haşim’in,Bakmak ve Görmek diye bir yazısı ders konumuzdu.Üzerinden yıllar yıllar geçmesine rağmen,hiç unutmam o konuyu.Zaten yapı olarak da, bakan değil görenlerdenim.Çoğu insan sadece etrafına bakarken,çoğu şeyi görmez.Görenin algısı daha yüksektir her zaman.Fotoğraf kursuna gittiğimden daha önce bahsetmiştim.Hayatımın en güzel renklerinden biri olmuştur,Fotoğraf Ağacı.Adı bile güzel değil mi?Yıllardır blogumda ki yemek tariflerinin fotoğraflarını çektiğim,küçük bir makinem vardı.Sağolsun babangam hediye etmişti.Geçen zaman içinde hem makine hem de çektiğim resimler yetmemeye başladığında karar verdim,bir fotoğraf kursuna gidip iyi bir makine satın almaya.Şans mı,yoksa kader mi bilmem,internette kurs ararken ilk karşıma çıkan kurs oldu Fotoğraf Ağacı.İlk kur Temel Atelyede,hocamız Hakan Hatay ile teori derslerine,akşam iş çıkışı koşarak gittim.Onca yorgunluğa,neredeyse gece yarısı eve dönüş saatlerime rağmen,hiç zor gelmedi.Çünkü,yapmaktan keyif aldığınız,hiç birşey sizi yormaz,aksine dinlendirir.Bende dinlendim orada,ruhum tazelendi.Yeni insanlar tanıdım.Aslında insan seven bir yapım var ama sevgi kelebeği de değilim.Yaşım gereği,artık insanları,ayırt etmeyi öğrendim.Samimiyetle laubaliliği karıştıran,bencil,samimi olmayan,şiş egolu insanları sevmem.Sanırım kimse sevmez.Neyse ilk kurun sonunda, uygulama dersinde tanıdım Belgin Çöleri’yi.Onu anlatmak,hem kolay hem zor.Ama hayatıma çok şey kattığı kesin.Bir kere çok eğlenceli,cıvıl cıvıl bir insan.Uygulama dersleri o kadar güzel geçiyordu ki,daha ilk kur bitmeden 2. kura devam etmeye karar vermiştim.Çünkü uygulama dersleri, fotoğraf çekimi dışında,biraz da mini bir İstanbul turu şeklindeydi.Tam da bu aşamada,bakmak ve görmek devreye giriyordu.Gören biri olduğumu düşünürken,aslında pek çok şeyi de görmeden es geçtiğimi farkettim.Yıllardır,geçtiğim,yürüdüğüm,ama içlerine girmediğim o daracık sokaklarda ki dünyaları,mekanları keşfettim.Nasıl renkli,nasıl güzeldiler.Anladım ki ben de iddia ettiğim kadar görmüyormuşum.Bir şeyleri keşfetmek,görmek için biraz cesur olmak ve keşfetme güdüsünü harekete geçirmek gerekiyormuş.O mekanları,gördüklerimi de zaman içinde sizlerle paylaşacağım.Fotoğraf kursuna gitmekle,hemen fotoğrafçı olunamayacağını da öğrendim bu arada.Çünkü gördüm ki,o çok daha farklı bir göz ve kabiliyet gerektiriyor.Ama o kocaman denizin içinde damlalıkla da olsa gerekli olan suyu aldım.O ağacın bir dalı oldum.Etrafıma bakarken artık,ışığı,kadrajı,duruşuyla bir fikir oluşuyor kafamda.Makineyi açıp,fotoğrafı hemen çekmiyorum.Çekmeden önce,çekmiş gibi o fotoğrafı kafamda canlandırabiliyorum.Herşeyden önce bana pek çok konuda çok şey kattığını düşünüyorum.Bu arada sevgili hocam Belgin Çöleri,artık insan kütüphanemde çok değerli bir köşedesiniz.Sizi tanıdığıma çok mutluyum.Siz seversiniz sevmezsiniz bilmem ama ben sizi gerçekten çok sevdim.Duruşunuz,tavrınız,hayata bakışınızdan çok şey öğrendim.Sitemde Fotoğraf Ağacım köşesini çektiğim fotoğrafları sizlerle paylaşmak için açtım.Henüz resim yüklemedim ama zamanla orası da dolacak inşallah.Bütün amacım ve isteğim doğru ve güzel olanı yapmak.Sevgiyle  

Etiketler: Belgin Çöleri, fotoğraf, fotoğraf ağacı, fotoğraf kursu, İstiklal