Blogcular arasında #blogfırtınası başlatılmış.Geri durmak olmaz.olmaz. Blogcuysan yazacaksın.Aslında bana göre ne yazdığının da çok önemi yok.Beğenen okur,beğenmeyen geçer.Herkes her şeyi beğenecek diye bir şey yok.Aralık ayı boyunca farklı konularda isteyen yazacak.Yazdığını #blogfırtınası hashtangiyle paylaşacak.Eminim güzel şeyler çıkacak ortaya.En azından farklı yazarları ve konuları takip etme imkanımız olacak.Ayrıntı isteyenler buraya bakabilir.Bugün yazımız ”Bir Varmış Bir Yokmuş” diye başlıyor.Aslında bir değil çok şey varmış,hiç bir şey yokmuş şu hayatta ama neyse varmış gibi yapalım mahsusçuktan.
Bir varmış bir yokmuş bir zamanlar.Hayata gülen gözlerle bakan biri varmış.Çocuk bu ya hayaller gerçek,gerçekler hayalmiş.Hayat güzel ve anlamlıymış.Ona anlam kazandıran bir sürü şey varmış hayatında.En sıkıldığı zamanlarda hayal dünyasına dalar ,düşünerek mutlu olurmuş.Hayatın zorluklarından,ters köşe yapan çalımlarından ve çelme takmayı meziyet sananlardan haberi yokmuş.Bir gün karşısına çıkan,daha doğrusu hep karşısında olan biri hayatının merkezi oluvermiş.Öyle kolayca da olmamış aslında.Hayatının ilk ve en büyük mücadelesini vermiş belki de ,anlamış ki hayat hayal edildiği gibi değil.Ama bünye inata meyilli,olmaz denileni yapmayı sever bir kişilik.Olduruvermiş olmazı.Ama geçilen yollar,yaşanan olaylar incitmiş ruhunu,insanlara güvenini kırıvermiş bir parça.Ama dedim ya bünye sağlam yanında durana vermiş sırtını,dik durmuş,yenilmemiş.İlerleyen zamanlarda masala yeni karakterler girmiş.Minik ,yumuk gözler,minik eller ayaklar daha bir bağlamış hayata.
O minik eller büyüdükçe ,masalın kahramanı da onlarla beraber büyümüş,Öğrettiği kadar öğrenmiş.Mesela yıllar sonra ,balıklama dalıvermiş iş hayatı denilen o tiyatro oyununa.Bir bakmış ki burada her şey farklı.Kurallar,insanlar,sahnelenen oyun hep farklı.Kulislerin varlığını orada keşfetmiş.Uyum sağlayıp ,araya kaynamaya çalıştıkça kendi içinde eriyip yok olmuş.Günler ay,aylar yıl olmaya başlamış.Kendince bir hile yapıp bir aralık kapı bulmuş kendine.Başlamış o kapıdan kaçak kaçak geçip ruhunu eğlendirip dinlendirmeye.Ama masal bu ya her gün bir sayfa okuyup uykuya geçmesi gerekirken,bir sayfa yetmemeye başlamış.bir sayfa bir sayfa derken kitabın tümünü okumak istemiş.İşte o anda vermiş kararını.Kendi kitabını yazmak için çıkmış yola ve işte tam da o anda başlamış belki de masal.Yani,
BİR VARMIŞ BİR YOKMUŞ
BAKALIM KİMLER NE KADAR OLUP NE KADAR YOKMUŞ
Sevgiyle….
Etiketler: bir varmış bir yokmuş, blogcu, blogfırtınası, blogger, her güne bir yazı, ödev, yazmak
Çok güzel bir yazı bir çırpıda okudum hayat işte neylersiniz…
Sevgilerimle…
Hayat bir oyun zaten rolünü iyi yapan alkışı alıyor
İyi ki varmış,iyi ki var olmaya devam edip,büyümüş masal..
Seviyorum seni ben..
Masal bu ya işte
Ben de seni Papatya Kız
Çok güzel özetlemişsin ,hele ki kulisler :)) maalesef hayatın her anında karşımıza çıkıyor..
Blog fırtınasında ben de varım, umarım çoğalır Aralık ayını alnımızın akı ile bitiririz !!
İnsan yaşadıkça ve gördükçe öğreniyor Zehra’cım.Eminim güzel yazılar ve paylaşımlar olacak.Çok öpüyorum
canım yüreğine sağlık.Cesaretiniz ve kendinmize güveninizden dolayı kutlarım.Ben şahsen blogfırtınasına katıla cesaretini kendimde bulamadım.Ama katılan arkadaşlarıda destekleyeceğim.
Yazmayı seviyorum hem de çok.Böyle bir fırsatı kaçırmak istemezdim teşekkürler